پیش از پرداختن به بحث اجازه دهید مختصری در
ارتباط با لابیست های غیر ایرانی مجاهدین یادآور شوم.
در تاریخ 3 – 3- 1391، رادیو فردا به نقل از گاردین اعلام کرد که وزارت خزانه
داری ارتباطات مالی گروه مجاهدین و برخی حامیان آن را مورد بررسی قرار داده است.
روزنامه بریتانیایی گاردین در گزارشی مفصل از تحقیق و بازرسی وزارت خزانه‌داری ایالات متحده در زمینه مشروعیت
منابع مالی سازمان مجاهدین خلق و «احتمال نقض قوانین این کشور در همین ارتباط» خبر داده است.
به گزارش روزنامه گاردین در روز سه‌شنبه، دوم خردادماه، یک ژنرال ارتش آمریکا و دست‌کم یک مدیر سابق اف‌بی‌آی
از جمله مقاماتی هستند که بازرسان وزارت خزانه‌داری به سراغ‌شان رفته‌اند.
در این گزارش همچنین به پرداخت پول (رشوه) به
حامیان و لابیست های رجوی در ایالات متحده اشاره شده است:
گاردین همچنین به نام ادوارد رندل، فرماندار سابق پنسیلوانیا، در این تحقیق رسمی اشاره می‌کند که برای شرکت
در چند کنفرانس در حمایت از مجاهدین خلق ایران در آمریکا و خارج از این کشور ۱۶۰ هزار دلار دریافت کرده است.
جستجوی ساده ای در گوگل هم نشان می دهد که
پرداخت پول از سوی مجاهدین به حامیان آمریکاییشان تحت عنوان حق سخنرانی و شرکت در
کنفرانس،در سالهای اخیر افشا شده است.
تا اینجا می توان دانست و نتیجه گرفت که این
حامیان عزیز عاشق شعار های مسعود رجوی، لنز های رنگی مریم و ایدئولوژی مبتنی بر
طلاق و نفی خانواده نیستند و تنها علاقه آنها پول است و بس.
بررسی ارتباطات مالی گروه مجاهدین با حامیان
غربیشان هنوز به خاک اروپا نرسیده است ولی زمانی خواهد رسید که این پرونده ها و
پرونده آقای کوادراس هم به مطبوعات کشیده خواهد شد.
نخستین بخش نقد بر این نامه را می توان در نحوه
نگارش آن دانست. آقای کوادراس، کارچاق کن مجاهدین، منکر نیستند که تنها منبع
اطلاعاتی ایشان مجاهدین بوده اند و اطلاعاتی که در این نامه منتشر شده دقیقا
آنچیزی است که مجاهدین می خواهند تا بتوانند از کمپ آزادی (لیبرتی) هم اشرف دیگری
بسازند. این مطلب یعنی تنها استناد به گزارشات مجاهدین برای نامه نگاری به دبیرکل،
نه تنها اعتبار و صحت آن را ( با توجه به ماهیت دروغ پرداز مجاهدین که نماینده
سازمان ملل هم بخوبی در جریان آن است و در گزارشات پیشینش اشاره نموده) زیر سئوال
می برد، بلکه موضوعی است که با پرداخت پول قابل جبران نیست.
ذکر این نکته ضروری است که از مرور بخش هایی از
این نامه می توان بخوبی پی برد که:
1) اطلاعات ارائه شده بنام کوادراس و در واقع از زبان مجاهدین است.
2) رجوی ها بشدن نگران وضعیت بی بازگشت در کمپ لیبرتی هستند و پیشبینی دردناکی از
اوضاع و آینده فرسایشی خود در کمپ لیبرتی دارند.
لاف در غربت مجاهدین!
مجاهدین از زبان کوادراس مدعی شده اند که نسخه
ای از گزارش سازمان ملل را از طریق منابع خود در داخل ایران بدست آورده اند! شاید
این ادعا های تکراری سران مجاهدین مبنی بر توان بالای جاسوسی، کوادراس را فریفته
باشد اما مطمئنا لاف های در غربت، گرهی از مشکلات گروه رجوی نخواهد گشود و هیچ عقل
سلیم دیگری را نخواهد فریفت.
منابع اطلاعاتی همان نگارندگان هستند.
منابع اطلاعاتی همان نگارندگان هستند.
کوادراس (بخوانید مجاهدین رجوی) در بند 6 این
واگویه ( که مثلا به رد خرابکاری های مجاهدین بر علیه زیرساخت های کمپ اختصاص
دارد، مدعی می شود "تحقیقات نشان می دهد دروغ پردازی ها علیه ساکنان لیبرتی
(کمپ آزادی) مطلقا کذب است" برادر مجاهد آقای کوادراس عزیز آیا برایتان مقدور
است منابع تحقیقاتی خود را علنا ابراز نمایید تا خدای ناکرده کسی فکر نکند منابع
شما همان خرابکاران بوده اند؟
اما واقعیت قضیه به نقل از کسانی که در روز های
اخیر موفق به فرار از مجاهدین شده اند این است که مجاهدین هنگام بازدید اعضای
یونامی در سیستم آب رسانی و فاضلاب کمپ آزادی دست به خرابکاری زدند تا نماینده
سازمان ملل را تحت تاثیر قرار دهند. امری که به چوب دو سر طلا تبدیل شد. یعنی هم
نماینده سازمان ملل به اصل ماجرا اشاره نموده است و هم فاضلاب لیبرتی هنوز درست
نشده.
اذعان به وجود "طرف حسابها"
زمانیکه مسئولان سازمان ملل برای بازدید به داخل
کمپ آزادی (لیبرتی) می روند، توسط گروهی از سران درجه یک گروه رجوی احاطه می شوند
تا سایرین اجازه دسترسی به هیئت سازمان ملل – یونامی را نداشته باشند. در این نامه
مجاهدین از زبان کوادراس مدعی می شوند (بند 11) که این "طرف حسابها" در بازدید
یونامی از کمپ اشرف ، افرادی از ساکنان هستند که "بعنوان مترجم و راهنما در
خدمت ناظران بودند."
اذعان به پوشالی بودن اشعار مجاهدین.
نماینده ملل متحد در بیانیه قبلی خود متذکر شده
است که مجاهدین در امر انتقال و مسیر آن کارشکنی می کنند. نویسندگان نامه کوادراس
به سازمان ملل، بر خلاف شعار هایی که صرفا برای مجاهدین جنبه مصرف درونی دارد، به
غلط کردم گویی افتاده اند:
(بند 12) "گزارش کوبلر ساکنان را به زیاده
خواهی متهم می کند...و با این به اوج می رسد که ما همه می خواهیم به اشرف
برگردیم"
بند های بعدی که توسط نویسندگان این بیانیه آمده
بخوبی مبین این حرف عامیانه است که آقای دبیر کل این شکر خوری ها مصرف داخلی دارد،
شما جدی نگیرید. این توضیح ضروری است که عروسک گردانان فرقه رجوی هم مانند هر نظام
بسته دیکتاتوری دیگر، شعار ها و حرفهایی می زنند که صرفا مصرف داخلی دارد و برای
حفظ روحیه واخوردگان استفاده می شود. اگر خواستید موضوع را با کتاب قلعه حیوانات
مقایسه کنید مختارید.
نگرانی نگارندگان نسبت به میراث صدام
در بند 16 این نامه از زبان کوادراس نسبت به
اموال و دارایی های اعطایی صدام و رژیم بعث عراق به مجاهدین ابراز نگرانی شده است.
آقای کوادراس به عنوان کسی که امضایش پای این نامه آمده حق دارد در این خصوص نگران
و بیمناک باشد. دوران بازنشستگی نزدیک و عدم کفایت سیاسی برای مشاغل شرافتمندانه مطمئنا
انگیزه خوبی برای این است که امضای وی پای این نامه جلب بشود. اما دولت عراق با
وقوف بر میزان خسارتی که از ناحیه مجاهدین رجوی در دوران صدام بر ملت این کشور
وارد آمده، به درستی تاکید نموده است که این ها دارایی مردم عراق هستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر