علی رغم تحصن های بی پایان و صرف هزینه های کلان و زحمت فراوان، همچنین سر و صدای عده ای اروپا نشین خندان، از جمله مسافران دربدر و بی خانمان، حسرت برندگان مسافرت مجانی و یک لقمه نان. از سوی دیگر با وجود دیدن دم بازنشسته های مستقر در خانه سالمندان، رقصیدن جلوی جنگ طلب های زوزه کش و همیشه نالان، جناح راست بی سر و سامان، حتا با وجود شایعات ترور دانشمندان
سازمان ملل اعلام کرد وقت رفتن از اشرف است.
آینده اگرچه برای سازمان مجاهدین تیره و تار است ولی می توان امیدوار بود اعضای منفرد بتوانند برای نخستین بار پس از سالیان دراز در اسارت، آزادی و فاکتور های اولیه زندگی مثل دسترسی به وسایل ارتباط جمعی و ارتباطی را تجربه کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر