گروه تروریستی مجاهدین خلق به دلیل داشتن رهبری که تمام شئونات و حرکات تک تک اعضا و عملکرد بخش های مختلف را کنترل می کند، دارای پتانسیل هایی همانند یک حزب و سازمان فراگیر نیست. به دلیل مشخصه ای که ذکر شد ظرفیت های دموکراتیک در این سازمان محدود است و در تایید این سخن می توانید نگاهی داشته باشید به وضعیت متحدان سیاسی باند رجوی. هر کس که وجهه بهتر و شناخته شده تری داشت ( و البته عدم وابستگی مالی) مدتها است که از سازمان مجاهدین رجوی فاصله گرفته.
عدم رویکرد ایرانیان به این سازمان را نیز در همین راستا می توان ارزیابی نمود. مثلا توجه کنید که رجوی ها از اوائل دهه 60 خورشیدی به عراق رفتند و در آنجا از همه نوع حمایت های مادی و معنوی دیکتاتور سابق عراق صدام حسین برخوردار بودند. یکی از این نوع حمایت ها برخوردار شدن گروه مجاهدین از وسایل ارتباط جمعی از قبیل رادیو، تلوزیون و نشریات بود.
حال بگذارید به کارنامه این روز های گروه رجوی از منظری دیگر نگاه کنیم. بنا بر گزارشات سازمان ملل و دولت عراق، پادگان اشرف پیش از آغاز جابجایی به کمپ آزادی (لیبرتی) قریب به 3400 نفر زن و مرد عضو گروه رجوی را در خود جای داده بوده است.
سئوال مهمی که می تواند موضوع کار تحلیلگران ایران و گروه مجاهدین باشد این است که چرا در حدود 30 سال گذشته با وجود داشتن منابع مالی گسترده، تبلیغات و حمایت های خارجی مجاهدین رشدی نداشته اند؟
چرا با وجود همه این امکانات و حتا در اختیار داشتن زمین (پادگان اشرف) ایرانیان از این گروه رویگردان بوده اند؟
مجاهدین اگر ادعا می کنند از پایگاه مردمی در داخل ایران برخوردارند باید به این سئوال پاسخ دهند که در مدت تقریبا سی سالی که در عراق بوده اند چطور فقط 3000 نفر عضو در عراق دارند؟
اگر حضور قطعی مجاهدین رجوی را در خاک عراق از سال 1986 فرض کنیم ( که پادگان اشرف را از صدام تحویل گرفتند) تا به امروز، 2012 که 26 سال می گذرد، مجاهدین رشد معکوس داشته اند. یعنی بجای افزوده شدن به تعداد نفراتشان، ریزش گسترده نیرویی هم داشته اند.
بنا بر گفته های خانم مریم سنجابی از اعضای ارشد و اصلی اسبق مجاهدین با نگارنده، عدد نیرو های سیاسی مجاهدین در خارج از کشور ( اروپا و آمریکا) تنها رقمی حدود 800 نفر یا کمتر است. پس این استدلال که نیروی رجوی در خارج ایران مستقر شده، فرا فکنی غلطی است.
لازم می دانم اضافه کنم حدود 1000 نفر از نیرو های رجوی در عراق اسرای جنگ 8 ساله هستند که به دلیل شرایط بسیار بد اردوگاه های اسرا، با وعده غذای مناسب و بهداشت به این گروه پیوستند و اکنون همانجا گیر افتاده اند.
مجاهدین منفور و مطرود ملت ایران بوده اند. دلیل اینکه گروه رجوی طی حدود 30 سال اقامت در عراق و برخورداری از موهبت های صدام حسین تنها توانسته است کمی بیش از 3000 نیرو داشته باشند در همین نکته خلاصه می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر