لطفا برایمان از تروریست ها آزادیخواه نتراشید.

لطفا برایمان از تروریست ها آزادیخواه نتراشید.

یکی از بازی های جنگ روانی گروه القاعده این است که در کشور های عربی و با استفاده از شبکه های اجتماعی، تروریست های زندانی خویش را آزادیخواه و فعال سیاسی جلوه می دهد تا بتواند بر پروسه ی آزادی آنها از زندان تاثیر گزار شود.

متاسفانه این روند را در خصوص مجرمین تروریسم در ایران هم می بینیم و با آن روبرو هستیم. برخی از افراد نا آگاه در صدد هستند تا از زندانی ها و مجرمینی که مرتکب اعمال تروریستی شده و به آن افتخار هم می کنند، فعال سیاسی بتراشند و به خورد ما بدهند.

بدیهی است که نگارنده با هر نوع نقض حقوق بشر و آزار زندانی ( حتا اگر قاتل و تروریست هم باشد) مخالفم اما این مطلب را جدا از بت سازی و وارونه جلوه دادن حقایق می دانم. هر کس در برابر اعمالی که انجام داده مسئول است.

از نویسندگان ارجمندی هم که در این رابطه ( بدون آگاهی کافی) دست به قلم می برند دعوت می کنم که مطالعه بیشتر بکنند.

جعفر اقدامی

آقای جعفر اقدامی یکی از اعضای سازمان تروریستی مجاهدین (گروه رجوی) است که ابتدا از ایران به اشرف رفت و پس از طی آموزش های نظامی در آن پادگان بدنام، به داخل کشور فرستاده شد. در سال 1381 در تهران متعاقب اجرای یک حمله با خمپاره دستگیر شد. او پس از طی زندان (جهار سال) و درخواست عفو آزاد شد ولی متاسفانه مجددا در ارتباط با سازمان مجاهدین قرار گرفت و به دلیل حمل تجهیزات (نظامی و..) به نفع مجاهدین بازداشت و اینبار به ده سال زندان محکوم گردید

یادآور می شوم وی زمانی که در اشرف بود، با خانواده اش تماس گرفت و برادر کوچکتر خود را نیز به بهانه ی کار در ترکیه و اعزام به اروپا، با استفاده از قاچاقچی وابسته به مجاهدین به عراق برد. برادر وی پس از روبرو شدن با واقعیت های موجود در تشکیلات مجاهدین از این گروه جدا شد، به ایران بازگشت و اینک آزادانه مشغول زندگی خویش است.

جعفر اقدامی یک زندانی سیاسی نیست. او یک تروریست است که عملیات خمپاره زنی در تهران انجام داده. هرکس که ذره ای آگاهی نظامی داشته باشد می داند که کاربرد سلاح منحنی زنِ غیر دقیق نظیر خمپاره در شهر بزرگی مانند تهران چه میزان تلفات غیرنظامی می تواند ایجاد کند.

از دیگر سو باید پرسید که آیا یک مجرم عملیات تروریستی تا چه میزان برای جامعه خطرناک است. از یاد نبریم اینگونه مجرمین یا بلفطره دارای خصلت های ضد اجتماعی هستند و یا اینگونه خصلت ها را بروز می دهند.

جعفر اقدامی یکبار پس از اعلام ندامت و درخواست عفو آزاد شده است. او پس از آزادی باردیگر با سازمان مجاهدین تماس گرفته و برای مجاهدین دست به نقل و انتقال پول و امکانات (نظامی و ...) زده است. من گمان نمی کنم که او لیاقت حضور آزادانه در جامعه را داشته باشد. زیرا مجاهدین و سایر گروه های تروریستی از افرادی مانند او برای عملیات نظامی بمب گذاری و خمپاره زنی استفاده کرده و می کنند.

ایکاش فعالین سیاسی ما که در کشور های غربی مستقر هستند، نگاهی هم به قوانین ضد تروریسم و مجرمین اعمال تروریستی در کشور های محل سکونت خویش داشته باشند.